Bolivia, Argentinie, Brazilie en THUIS!

Hallo allemaal,

Hier dan ons laatste reisverhaal. We zijn inmiddels alweer terug in het (nog) niet zo koude maar wel regenachtige kikkerlandje... Toch willen we jullie onze laatste avonturen ;-) niet onthouden:

Na onze vierde vlucht in Bolivia landen we na een half uurtje al in Tarija. Tarija staat in Bolivia bekend om zijn wijnen. We bezoeken hier dan ook een wijngaard en een wijnfabriek. Maar, helaas is het nu erg droog, dus we zien geen druifje aan de boompjes hangen... Ook staat de rivier, waar je goed in kan zwemmen, helemaal droog. We merken wel dat we al wat dichter bij de grens van Argentinie zitten: de mensen zien er wat verzorgder uit en we eten onze eerste steaks! Hmm!

Vanuit Tarija pakken we de bus naar Tupiza, 100 km maar, maar we doen er wel 9 (!) hobbelende uren over, geen asfalt te bekennen... Nu zijn we blij dat we in Bolivia zoveel gevlogen hebben en niet zoveel met de bus hebben hoeven doen... echt afzien was het.
In Tupiza boeken we een 4-daagse Salar de Uyuni- tour. Dat was nog een beetje lastig want door de wegblokkades, was er bijna geen benzine meer te verkrijgen. Dus de eerste dag in Tupiza lukt het niet om te vertrekken, maar de tweede dag gelukkig wel. En we zijn erg blij dat het toch is gelukt, want de tour was geweldig. Zo mooi! We hebben onze ogen uitgekeken. We hebben in deze 4 dagen wel 600 foto's gemaakt (we hebben voor jullie een kleine selectie gemaakt;-) ). De kou viel erg mee, we hadden ons op -25C voorbereid, maar het was 's nachts maar -5C. Evengoed waren we blij met onze gehuurde slaapzakken. De tour is echt een aanrader voor iedereen!
Terug in Tupiza blijven we nog een extra dagje om bij te komen (de tour was erg mooi maar je zit elke dag wel lang in de jeep).

De volgende stop is Purmamarca in Argentinie!
Bij de grens hebben we nog wel even een spannend momentje gehad. Het was echt de slechtste en langzaamste grensovergang die we tot nu toe gezien hebben. Er was 1 loketje open om alle paspoorten te controleren en te stempelen (en er stond een behoorlijke rij) en vervolgens was er 1 mannetje die de koffers 1 voor 1 open maakte en controleerde. Daar stond uiteraard ook een lange rij! Een backpacker voor ons, die al door de paspoortcontrole was, moest achter in die rij aansluiten...dus wij ook straks...Daar hadden we echt geen zin in! We besloten om voorbij de rij proberen te lopen, zo Argentinie in... Terwijl we daar liepen verwachtten we elk moment terug gestuurd te worden, maar we hoorden niets dus we zijn gewoon doorgelopen! Yes! Dat scheelde ons 4 uur in de rij staan!!! Dat was wel even een spannend momentje!

In Purmamarca komen we in het donker aan, maar we vinden vrij makkelijk een hostel. De volgende dag lopen we een rondje langs de 7 kleuren-berg en vervolgens pakken we de bus naar Salta. Daar gaan we ook weer op zoek naar een hostel. Dat ging een stukje moeilijker, we zijn wel 10 hostels langsgelopen maar alles was vol. Gelukkig had de 11e nog wel plek, maar wel in een dorm. De eerste keer tijdens de reis in een dorm, met nog 3 andere mensen... Gelukkig viel het erg mee. (We hebben daarna in Argentinie en Brazilie nog een aantal keren in een dorm geslapen, omdat de prijzen voor een kamer hier veel hoger zijn dan in de andere landen waar we zijn geweest).
In Salta doen we een heel klein beetje sightseeing (alweer een stad...) en eten we in een Pena. Een restaurant met live-folklore muziek en dans. Op zondag zijn de winkels dicht...(dat hebben we tot nu toe nog niet meegemaakt...).
De volgende stop is Cordoba (12 uur in de bus), waar we maar 1 dag blijven. We gaan door naar het kleine dorpje La Cumbre, waar we gaan parapenten (paragliden). Dat was gaaf! Echt hoog! Echt mooi om boven de bergen te zweven. En in La Cumbre kunnen we ook lekker van de zon genieten op een terrasje.

Na nog eens 14 uur in de bus (niet zo erg hier: de bussen zijn erg luxe en we kunnen goed liggen in de extra brede stoelen en dus ook slapen) zijn we in Buenos Aires. Wat een grote stad! We lopen hier echt heel erg veel door de verschillende wijken. Gaan naar de bios, drinken een borreltje in een gezellig barretje en gaan lekker uit eten. Alles wat we eigenlijk altijd doen in een grote stad.

De volgende stop is San Ignacio, waar een Jesuit Mission is. Oude ruines uit de 17e eeuw. Wel interessant om te zien. Voor de rest is er niet zoveel te beleven in het dorpje, dus 's avonds spelen we weer een keertje skip-bo.

Dan gaan we alweer naar de laatste stop in Argentinie: Puerto Iguazu, waar de beroemde en mooi Iguazu-watervallen zijn. Margreet heeft het er al van het begin van de reis over dat ze daar graag heen wil. Eindelijk zijn we dan! En het is schitterend! 160 watervallen, die van enorme hoogtes naar beneden kletteren. Het park aan de Argentijnse kant is groot en mooi met wandelpaden die dicht langs de watervallen komen.

Onze eerste stop in Brazilie is Foz de Iguacu. We gaan hier de Braziliaanse kant van de watervallen bekijken. Aan deze kant van de watervallen heb je een totaal overzicht. Ook erg mooi om te zien.

Na de watervallen gezien te hebben stappen we in het vliegtuig naar Salvador. We blljven daar niet, maar pakken meteen de bus naar Praia de Forte, waar we heerlijk een weekje op het strand kunnen bakken. Na een tussenstop in Salvador van 2 dagen stappen we in een boot die ons in 2 uurtjes naar het eilandje Morro de Sao Paulo brengt. Ook hier liggen we weer een weekje op het strand. Heerlijk!
Onze laatste tour doen we hier: walvissen kijken! Gaaf! Op een behoorlijk wilde zee gaan we op zoek naar walvissen. In totaal zien we er 7. Niet heel dichtbij (meter of 30 van ons vandaan), maar we zien ze wel. Ze zwemmen in groepjes van 3 of 4 en spuiten allemaal water op en we zien er ook 1 springen. Super, een zeer geslaagde laatste tour.

Het is een raar idee, maar de volgende dag gaan we alweer naar huis. We zijn allebei een beetje zenuwachtig... Is er veel veranderd?

De vlucht naar huis (via Frankfurt) gaat voorspoedig en als we op Schiphol aankomen, worden we door onze familie en vrienden opgewacht. We zijn thuis!!!
Met z'n allen rijden we naar ons huis waar we nog wat eten en drinken en bijkletsen en dan slapen we voor het eerst sinds 8 1/2 maand weer in ons eigen bedje.

THE END!

Iedereen bedankt die onze site gelezen / bekekenhebben! We vonden het erg leuk om jullie reacties te lezen!!! Thanks!!!

Peru (deel 2) en Bolivia!

Het is alweer de hoogste tijd voor een nieuw verhaaltje.We zijn nu inSucre, Bolivia, waar we sinds een week ´gestrand´ zijn... maar eerst nog een stukje Peru.

InNasca hebben we een nachtbus naar Arequipa (11 uur) gepakt. Een oude witte stad in het zuiden van Peru, waar we een beetje sightseeing doen. Ook hebben we hier een aantal redenen om wat feestjes te vieren: Irene is tante geworden van een neefje: Clé , Margreet viert haar 31e (!) verjaardag en Nederland staat in de finale van het WK. We vinden het nu wel even jammer dat we niet in Nederland zijn... Maar gelukkig kunnen we bellen en kijken we Nederland - Spanje met een groep Nederlands (we zijn makkelijk te herkennen; allemaal in het oranje). Ondanks het verlies hebben we toch wel een leuk feestje gevierd!
De volgende stop is Cabanaconde. Een klein dorpje in de Colca Cañon, waar we condors kunnen zien vliegen. Als we bijde mirador staan (met nog 100 andere toeristen...) zien we ze in de verte vliegen enalswe met een busje scholieren mee terug liften naar het dorpje, stoppen we onderweg ergens en daar vliegen er een stuk of 5 condors over onze hoofden heen. Echt gaaf om te zien!! Indrukwekkende vogels!
In Cabanaconde is het erg koud en hebben ze problemen met de watertoevoer, dus na 2 dagen kou en geen water te hebben gehad, zijn we er klaar mee en gaan door naar Cusco (via Arequipa zijn we 17 uur onderweg...echt lange afstanden hier...).
Cusco is een mooie, leuke stad! We snuiven hier behoorlijk wat (Inca-) cultuur op. We bezoeken wat musea en doen een tochtje (op een paard!) buiten de stad naar wat oude opgravingen. We hebben helemaal de smaak van het paardrijdente pakken... Leuk! Ook kunnen we weer een borreltje drinken, want nu is Margreet tante geworden van een nichtje: Annemijn! En natuurlijk hebben we weer gebeld! Het is altijd leuk om stemmen uit Nederland te horen!
Bij een bezoek aan Peru mag natuurlijkMachu Picchu niet ontbreken! We doen het lekker op de makkelijke manier, een dagtourtje vanuit Cusco. Het kost wel wat, maar dan hoef je ook niet zover te lopen... Als we aankomen is het mistig en regent het...gelukkig hebben we onze poncho´s weer meegenomen en blijven we droog. Het stikt er van de toeristen, maar omdat het niet zo mooi weer is loopt het rond een uur of 3 helemaal leeg en kunnen we genieten van een rustig Machu Picchu. Af en toe trekt de mist weg, dus kunnen we gelukkig ook nog wat zien.
Na Cusco stoppen we in Puno. Dit stadje ligt aan het Lago Titicaca, een van de hoogste meren van de wereld. Hier boeken we een tourtje naar de Uros-eilanden.Deeilanden zijnvan riet gemaakt en ze drijven op het water. Er wonen nog steeds mensen op, maar het is toch echt vooral voor de toeristen gemaakt. Het ziet er een beetje nep uit...

Puno is onze laatste stop in Peru. Hoewel we ontzettend veel leuke dingen in Peru hebben gedaan, is het land ons toch een beetje tegengevallen. Het is zo ontzettend toeristisch en erg dor en droog (en alles ligt zover uit elkaar; we zitten ontzettend veel tijd in de bus). We kijken een beetje met gemengde gevoels terug.Hopelijk is Bolivia groener...

De eerste stop in Bolivia is Copacabana. Dit dorpje ligt ook aan het Lago Titicaca, maar dan dus aan de Boliviaanse kant. Hier doen we een tochtje naar ´Isla de Sol´, het eiland waar volgens de Inca´s de zon is geboren. Het is een leuk tochtje metmooie uitzichten, een ruine en een mysterieuze puma-rots.
In het stadje terug, lopen we een berg op (dat is toch nog steeds afzien op 3800 meter...) waar vandaan we een schitterend uitzicht op de zonsondergang hebben.
De volgende dag vertrekken we naar La Paz, de hoogste hoofdstad van de wereld. Het is een erg drukke stad, overal zie je marktjes op straat. Het lijkt een beetje op koninginnedag, maar dan zonder het oranje (en de drank). Hier slagen we goed voor souveniertjes, gaan we naar de bios en eet Irene een broodje kroket! Heerlijk!
We hebben eigenlijk wel een beetje genoeg van de kou, dus besluiten we naar Rurrenabaque te vliegen. ´Rurre´ ligt in het Amazonegebied, dus het is daar lekker warm. Als we aankomen, brengen we dan ook heel wat uurtjes in een hangmat door. Lekker relaxed!
Wedoen hier ookeen 3-daagse Pampa-tour. Met een bootje gaan we de rivier af, waar we ontzettend veel dieren zien; oa. krokodillen, schildpadden, roze rivierdolfijen, apen, vogels en capibara´s (het grootsteknaagdier op aarde, raar beest...). Na 7 dagen ´Rurre´ vliegen we terug naar La Paz en daarna vliegen we meteen door naar Sucre.
Het plan is omdrie dagen in Sucrete blijven en dan door naar Potosi te gaan. Na 2 dagen in Sucre komen we er achter datwe niet naar Potosi kunnenomdat er wegblokkades zijn. De mensen protesteren tegen de regering en hebben alle wegen rondom Potosi afgezet.Alle wegen naar het zuiden (waar we heen willen) gaan langs Potosi,dus we zitten vast in Sucre! We besluiten een vlucht naar Tarija in het zuiden van Bolivia te boeken (onze 4e vlucht in Bolivia...). Alleen is deeerst beschikbare vlucht pas 5 dagen later...
Gelukkigis het ook weer niet zo heel erg om zo lang in Sucre te moeten blijven, want het is hier lekker warm, het is een leuke stad en er is genoeg te doen. Bovendien is het feest, want Bolivia viert onafhankelijksdag en er zijnallerlei parades. Vooral ´s avonds is het erg gezelligin de barretjes ;-).We doennog een tourtje naar een dorpje in de buurt en we lopen een stuk over een inca-trail. Ook bezoeken we ´Parque Cretacico Cal Orck´o´ waar 25 jaar geleden heel veel voet/pootafdrukken van dinosaurussen zijn gevonden. Leuk om te zien.
Morgen gaan we nog naar een markt in eendorpje 60 km verderop en dan vliegen we op maandag al naar Tarija (time flies...), waarons daarna de beroemde zoutvlakten (met ijskoude nachten= -25 graden...brrrr) staan te wachten... We zijn benieuwd!

Hier gaat alles dus nog steeds goed en we vermaken ons ook nog steeds,maar we hebbenook wel weer zin om naar huis te gaan. We hebben de terugvlucht al geboekt! We landen op 20 september op Schiphol. Over 6 weken zijn we weer thuis...raar!

Liefs,

Irene en Margreet

Van Quito naar Lima en verder!

Vandaag zijn we precies 6 maanden onderweg! (Het is hier nog 8 juli: het is 7 uur vroeger...) Hoog tijdom jullie weer op de hoogtete brengenvan onze reisverhalen...

In Quito worden wede volgende dag vroeg opgehaald en naar de Cotopaxi-vulkaan gebracht. We stoppendaarop 4500 meter, waarna we naar een ´refugio´ op 4800 meter lopen (afzien zo hoog; ademen is lastig en het is erg koud!). Terug op 4500m krijgenwe een mountainbike en fietsen wede vulkaan af! Cool! Als we halverwege zijn, trekt de bewolking weg en zien we de hele vulkaan. Supermooi! Ook zien we onze eerste lama´s!
Na de tocht pakken we de bus naar Ambato waar we een paar nachten blijven. Hier is niet zoveel te doen (lees: lelijke stad) maar even verderop in Baños (daar wilden we eigenlijk heen) is er een vulkaan uitgebarsten. De volgende dag pakken we een bus naarhet dorpje Patate, vlakbij Baños waarvandaan we de vulkaan goed kunnen zien. Helaas isde vulkaanin de wolken gehuld, maar toch zien we de rook vanuit de vulkaan omhoog komen en horen we hem ook flink donderen.
De volgende stop is dus niet Baños (te gevaarlijk?) maar wordt Salinas. Een klein dorpje dat op 3500m ligt tussen de groene bergen. De rit ernaartoe is erg mooi. ´s Nachts is het erg koud. Gelukkig hebben we een hostel met een open haard (geen verwarming) en5 dikke dekens... Dat was ook echt wel nodig! Brrr! Vlakbij Salinas ligt de Chimborazo. Dat is niet de hoogste berg/vulkaan ter wereld maar wel het punt het dichtst bij de zon...omdat het vlakbij de evenaar ligt. Daar gaan we de volgende dag naartoe (om te bekijken niet om te beklimmen...). Het is een mooi gezicht met lama´s op de voorgrond.Wel erg koud.
Tijd voor wat meer warmte dus we vertrekken naar Guayaguil (grootste stad van Ecuador), dat aan het strand ligt. Hier doen we wat sightseeing; Malecon 2000 (grote boulevard), de wijk Las Peñas (kleine straatjes met gekleurde huisjes op een berg) en een park met loslopende Iguana´s (Margreet aait er een!). Het is al een tijdje geleden dat we op het strand zijn geweest en we vinden dat het weer tijd is geworden om aan ons kleurtje te werken...op naar Montañita dus.
Montañita is klein backpackersdorpje aan het strand. Het ziet er heel gezellig uit. Als we aankomen is het bewolkt...jammer! We ontmoeten een aantal backpackers waarmee we een aantal biertjes drinken en naar een ´disco´ gaan. Wehebben eenheel gezellige avond. De volgende dag is het ook bewolkt...en hetwordt ook niet beter...Helaas kunnen we dus niet lekker bakken op het strand...
Dan maar door naar Puerto Lopez waar we een boottocht naar Isla de la Plata (Poor man´s Galapagos) boeken en waar we Blue Footed Boobies, Red Footed Boobies (vogels ;-) ), Pelikanen, Albatrossen en Magistra´szien. Dat was leuk!
Na een lange busrit komen we in Quilotoa aan (terug naar het binnenland). Een piepklein, ijskoud dorpje op 3850 m hoogte. Hier is een mooi, blauw kratermeer te zien. Voor de rest is er helemaal niets te beleven. Gelukkig hebben we een houtkachel oponze kamer want meer dan een paar graden is het niet. Koud!
Devolgende dag vertrekken we naar Baños,we zijn inmiddels 2 weken verder ende vulkaan is wat rustiger geworden. Het is er veilig genoeg om ereen paardagen teblijven. Uiteindelijk blijven we er5. Het is een leuk, gezellig stadje waar veel te beleven is. We gaan mountainbiken langs watervallen naar een stadje verderop in de Amazone, Puyo =61 km(!) verderop!!! Bikkels!!! Onderweg stoppen we bij de watervallen en achter 1 kun je staan. Als we dat doen, worden we zeiknat, wat een kracht. Gelukkig hebben we onze poncho´s aan! De dag erna hebben we een beetje spierpijn, dus gaan we lekker naar warmwaterbronnen. We hebben ook nog een gezellige avond met wat locals waarmee we de salsa dansen! We doen een hike door de bergen op zoek naar een uitzichtpunt op de vulkaan (maar die is steeds in de wolken), rijden op quads en kijken naar Nederland-Denemarken. Winst! Ole!
Het is een leuk stadje dus, maar het is weer tijd om verder te gaan. Op naar Cuenca; een oude, mooie stad. Veel vrouwen hebben hier een witte panama-hoed op (ze worden hier gemaakt en niet in Panama!). Vlak in de buurt ligt National Parc Cajas. Als we daar aankomen blijkt het op 4000m te liggen en het is dus koud! In Cuenca was het supermooi weer, dus we lopen in korte broek...na 10 min. zaten we weer in de bus terug naar Cuenca. Foutje...haha!
Dan is het tijd voor de laatste stop in Ecuador: Vilcabamba. Daar vinden we bovenop een berg een mooi hostel met uitzicht over de vallei. Het is hier weer helemaal groen! Mooi! En het is lekker weer! Hiergaan we paardrijden! Allebeihouden we niet zo van paarden, maar het schijnt een must te zijn om dat hier te doen...dus vooruit dan maar!De tocht van 4 uur is erg mooi. We rijdendoor de bergen naar een uitzichtpunt over de vallei. Helemaal super en de spierpijn valt de volgende dag wel mee!

Na5 1/2e week gaan we Ecuador verlaten. Wat een mooi en gevarieerd land! Aanrader!

Met de nachtbus vetrekken we naar Piura, Peru.Het is even slikken als we daar aankomen. Het is heel erg druk. Er zijnveel kleine toeterende taxi´tjes (we passener amper in met onze rugzakken...) en het stadje is echt lelijk (allemaal half afgebouwde huisjes, afval op straat, kapotte weg etc). We pakken meteen de volgende bus naar Pimentel. Een dorpje aan het strand.
Daar schijnt de zon lekker, maar er is ook een keiharde koude wind, dus kunnen we weer niet bakken op het strand... We maken wel een lekkere strandwandeling. Even uitwaaien na zo´n lange rit (in totaal waren we vanaf Vilcabamba zo´n 15 uur onderweg...). ´s Avonds is het dorpje helemaal uitgestorven en we besluiten om de volgende dag weer verder te gaan.
Het landschap langs de kust is erg saai. Alleen maar zand (woestijn)en half afgebouwde stadjes. In Trujillodoen we onze eerste archeologische sightseeings ; Huaca del Luna en tempelcomplexChan Chan. Allebei uit de Moche tijd (200-650 n Chr, voor de Inca´s dus=15e eeuw).Huaca del Luna is wel mooi. Het is een piramide die uit 5 lagen is opgebouwd. Ze doen daar nog steeds opgravingen. De gevonden muurschilderingen zijn in orignele staat en cool om te zien. De gids was ook erg grappig. Chan Chan valt eigenlijk erg tegen. Het is helemaal opnieuw opgebouwd en ziet er een beetje nep uit. In een strandplaatsje vlakbij eten we onze eerste Ceviche, een soort koude rauwe zure vis...een Peruaanse specialiteit, maar niet echt lekker, vies dus...
Na een lange busrit door de bergen (Cañon del Pato, onverharde slingerweg door heel veel tunnels en langs een rivier) komen we in de Cordillera Blanco aan. In de verte zien we besneeuwde bergtoppen. Het landschap is ook steeds groener geworden. Het ziet er een stuk mooier uit dan de kust! In Caraz (2300m) vinden we een hostel. Het is lekker warm hier. We hadden verwacht dat we onze bontjassen wel nodig zouden hebben, maar dat valt gelukkig mee! De volgende dag doen we een hike van een paar uur bij 2 gletsjermeren op 4100m hoogte. Dat was voor Irene iets te veel van het goede, want ze heeft behoorlijk last van de hoogte...en is de volgende dag ziek! Margarita gaat in haar eentje de volgende dag op de reeds geboekte toer naar een ander mooi gletsjermeer in de buurt. Irene baalt in het hotel. Gelukkig hebben we de ijzersterke pillen uit Thailand nog en gaat het ´s avonds al een stuk beter. Nog een dagje niksen in Caraz en dan gaan we door naar Huaraz, waar we nog een aantal dagen weinig doen. Vanaf het plein heb je een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen in de verte. Ze verkopen hier ook allemaal cavia´s...een delicatesse hier, die we (nog?) niet geprobeerd hebben...
Daarna door naar Lima. De hoofdstad van Peru met 9 miljoen inwoners. Druk dus en niet zo boeiend dachten we, maar het valt enorm mee en we hebben het er goed naar onze zin. Op het Plaza des Armas (zo heten alle pleinen in elk dorpje-stadje in Peru) staat een groot scherm (komen we pas achter nadat Nederland gespeeld heeft...) waar we naar Uruguay-Ghana kijken. We doen wat sightseeing, gaan naar de bios en om te vieren dat Nederland naar de halve finale gaat, drinken we ´s avonds een lekker biertje en gaan we naar een zeer gezellige club, waar we een aantal aardige ´lima´aansen´ ontmoeten. De volgende dag moeten we de hele dag bijkomen ;-)
Na Lima vertrekken we naar Paracas. Waar we een boottocht doen langs de Ballestas eilanden waar we pinguins, zeeleeuwen en heel heel veel vogels zien. Op de terugweg zien we ook dolfijnen! Erg toeristisch, maar wel leuk! Voor de rest is er niets te doen in het dorpje maar we moeten blijven want ´s middags speelt Nederland de halve finale! Met z´n tweetjes in het oranje zitten we in een klein restaurantje te kijken, voor de rest is er niemand... Maar als we eenmaal beginnen te juichen(1-0), zijn de locals nieuwsgierig en komen ze ook kijken. Ze zijn allemaal voor Uruguay! Haha! Lekker puh. Wat een feest (samen)!
De volgende dag nemen we vroeg de bus naar Nasca, waar we een vliegtuigje boeken om over de Nasca lijnen te vliegen. De lijnen zijnrond 200-650 n Chr door de Nazca-Indianen gemaakt en hebben oa vormen van dieren. Het is nog steeds niet duidelijk waarvoor ze precies dienen... Vanaf de grond kun je ze niet zien. We vliegen in een piepklein vliegtuigje (6 personen) in een half uurtje over de lijnen heen. Sommige lijnen zijn niet erg duidelijk meer te zien, maar de meeste wel. Cool! Een half uurtje is ook wel lang genoeg, want het vliegtuigje is erg wiebelig.

Vanavond nemen we de nachtbus naar Arequipa (tweede stad van Peru, vanuit Nasca 9 uur ! rijden)waar we zondag de finale gaan kijken!!! Hup Holland Hup!

Nou allemaal, dit was het weer...een behoorlijk verslag en ook behoorlijk wat foto´s, maar de vorige keer was ook alweer (te) lang geleden...

Heel veel liefs en een dikke kus van ons!

New York, Puerto Rico en Ecuador!

¡Hola! iedereen,

Dit verslag(je) komt vanuit ecuador. Waar we inmiddels alweer 2 weken zijn. Inmiddels lijken New York en Puerto Rico alweer lang geleden. Nou daar gaat ie dan weer:

We dachten dat we Azie zonder kleurscheuren zouden verlaten maar opde een na laatste dag hebben we toch nog een kleine voedselvergiftiging opgelopen...(het was vast het verschrikkelijke ontbijt in Ratchannaburi...).De nachttreinnaar Bangkok was dan ook geen pretje, want omhet uur moesten we ons bed uitklimmen om naar de wc te rennen... In Bangkok konden we gelukkig wat medicijnen kopen en in het vliegtuig naar New York hadden we al bijna nergens meer last van.
Na een vertraging van 6 uur, een vlucht van 6 uur naar Beijing en nog een vlucht van 13 uurnaar New York staan we dan eindelijk op Amerikaanse bodem. Pfoeh...wat een reis!!
Via internet hebben een we een kamer in het ´Panamerican Hotel´ in Queens geboekt. Ze halen ons zelfs op van het vliegveld! Super. Rond een uur of 19.00 uur zijn we in het hotel.
Het hotel is een half uurtje met de metro vanaf Times Square. Dat is goed te doen.
Vlakbij het hotelstaateen grote mall (waar we ´s avonds meteen even gaan shoppen) en we eten baggervette nacho´s in een diner waar we onze prive-jukebox aan tafel hebben. Echt amerikaans!!

De volgende dag gaan we als eerste naar Times Square. Op de enorm hoge gebouwen hangen overal grote reclameborden en rijden er overal gele taxi´s rond. Echt New York! We kopen twee kaartjes vooreen Broadway-show: Rock of Ages. Daarna doenwe nog wat sight-seeing: Wall street, Ground Zero, met de ferry langsThe statue of Liberty en met mooi uitzicht op de skyline en we shoppen nog wat. Na een vlugge pizzagaan we naar de show. Superleuk!Echt leuk om te zien! Na de show doen we nog een klein borreltje in een Ierse pub en nemen een metro terug naar het hotel.
De volgende dag gaan we eerst naar het Empire State Building, shoppen nog wat meer en gaan naar Central Parc. Het is schitterend weer, dus we kunnen lekker even in het gras liggen relaxen. We gaan ook nog naar de bios. Echt grappig! De amerikanen klappen als ze een mooie actie-scene zien en ook als de film is afgelopen... ´s Avonds nog even op zoek naar een leuk barretje en dan weer (moe van de hele dag lopen) terug naar het hotel.
De drie nachten New York zijn alweer voorbij.

Vandaag vliegen we naar Puerto Rico. Om 20.30landen we in San Juan. We hebben nog geen hotel gereserveerd, want dat moet toch makkelijk te regelen zijn (?!). We gaan op zoek naar een bus dieons naar het centrum brengt. Die bus is er dus niet... We moeten een taxi nemen en als we bij een hotel aankomen is er niemand...op naar een ander hotel. Onderweg worden we door een porsche en een ferrari ingehaald...waar zijn we terecht gekomen?? We vinden een hotel voor 90 dollar per nacht...De goedkoopste in de omgeving... Oeps dat hadden we niet helemaal verwacht... In Azie betaalden we hooguit 12 euro voor dezelfde kamer...ok we zitten wel in ´The Caribbean´ maar toch... Echt omschakelen dus!!!
De volgende dag lopen weeen rondje.Het is echt een lelijk plaatsje. Het strand is wel ok, maar in Azie zijn we misschien een beetje verwend, want het maakt niet echt indruk.Naeen tijdje begint het ook nog te regenen...balen... Tot nu toe valt Puerto Rico erg tegen... Als we naar de weersvoorspelling kijken, blijft het de hele week regenen...Wat een pech!! We willen naar een ander plaatsje maar er is bijna geen openbaar vervoer. Taxi´s zijn ontzettend duur en een auto huren gaat ook niet omdat we geen rijbewijs meehebben... We zijn er helemaal klaar mee en besluiten een vliegticket naar Ecuador te boeken!Morgen vliegen we! We waren van plan om minstens een week hier te blijven maar dat wordt dus uiteindelijk maar 4 dagen...
Onverwachts wordt het de laatste dag toch nog mooi weer enkunnen we lekker op het strand liggen en in de warme zee zwemmen. Toch nog een beetje bruin (lees: verbrand!) geworden in de Caribbean!

De volgende dag vliegen we via Orlando (Florida) naar Bogota (Colombia)en na een aantal uren wachten vliegen we door naar Quito in Ecuador!
Als we aankomen is het prachtig weer. Een strak blauwe lucht, een lekkerzonnetje en zo´n 25 graden. We krijgen een visa voor 90 dagen, nemen een taxi naar het oude centrum en vinden een leuk hostal. Quito ligt op 2800 meter dus in het begin is het wel even wennen aan de hoogte.
Quito is eenleuke oude stad! We blijven uiteindelijk ruim een week, waarvan we 5 dagen een Spaanse cursus (erg gezellig) volgen. Dat is wel nodig want ze spreken hier bijna geen Engels. Nu kunnen we in ieder geval vragen waar en hoe laat de bus gaat en hoe duur een hotelkamer is...
Met een bus doen we nog een dagtrip naar het plaatsje La Mitad Del Mundo, waar we op de evenaar staan! Cool! Vandaargaanwemet een tourtje naar Pululahua, een groene vulkaankrater met een dorpje erin, maar door de wolken zien we bijna niets...jammer.
In Quito is ook de ´teleferiQo´ waar je met een kabelbaan naar 4100 meter hoogte gaat. We zijn nog nooit zo hoog geweest!! Helaas was het nu ook weer een beetje bewolkt maar toch hadden we een mooi uitzicht over Quito. Ook vinden we een paar leuke restaurantjes en een paar piepkleine gezellige barretjes. Het is lekker om een wat langere tijd op 1 plaats te blijven, maar na9 dagen is het toch weer tijd om tegaanverkassen.

Op naar Otavalo. Een klein plaatsje op 2500 m, 2 uur ten noorden van Quito, waar op zaterdag een van de grootste markten van Zuid-Amerika wordt gehouden (en wij zijn er natuurlijk op zaterdag)! Het is echt een grote markt met allerlei vrolijk gekleurde kraampjes, maar er wordt toch wel veel van hetzelfde verkocht. Toch slagen we goed enkomen met behoorlijk wat souvenirtjes terug in het hotel. In de buurt van Otavalo gaan we nog naar een kratermeer en het kleine dorpje Cotacachi. Leuk.
De laatste avondontmoeten we een Amerikaansstel en een meisje uitNieuw-Zeeland waar we gezelligeen hapje mee eten.

De volgende dag vertrekken we naar Mindo, een klein dorpje op 1200 meter. Hier iseen mooi Cloudforrest, met heel veel vlinders en vogels. We doen een hike (5 uur) naar een aantal watervallen in de buurt. Goed voor ons, eindelijk weer wat lichaamsbeweging!! We gaan met de tarabitha (een ijzerenbakje aan eenkabelbaan) over eengroene vallei heen. Hoog en leuk!
Devolgende dag gaan weCanopy-en (tokkelen). We gaan in allerlei verschillende houdingen naar de overkant. Op de kop - superchica - memposa (vlinder). Echt grappig! De vogels vliegen ons om de oren. Mooi! ´sMiddags nemen we, voor een korte tussenstop,de bus terug naar Quito.

In Quito werken we de site bij en bereiden we ons voor op de dagtrip voor morgen: mountainbiken van de Cotopaxi af(de 2e grootste vulkaan in Ecuador). Spannend!Daarna zetten we koers richting de kusten het zuiden.

(Helaas hebben we al behoorlijk wat foto´s van NY gewist - wel eerst op cd naar huis gestuurd- maar volgens mij zijn het er nog wel genoeg...)

Muchos besos,

Irene y Margarita

Laos, Beautiful Laos!!

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden, maar nu toch eindelijk weer een update over onze reisavonturen in Azie! Inmiddels hebben we er alweer een maand Laos opzitten... wat een leuk enmooiland!!! Beautiful, Beautiful!!! We love Laos!!!!
Met het vorige verslag waren wein Lopburi (Thailand) gebleven...

In Lopburi (de apenstad) blijven we maar een paar uurtjes. Overal lopen er apen door de straten, wat soms best eng is...vooral als ze achter je lopen en naar je grommen...
's Avonds nemen we de nachttrein naar Chang Mai (11 uur). In het noorden van Thailand is het erg heet en we doen dan ook rustig aan... We volgen een kookcursus Thais en we bezoeken het Elephant Conservation Center. Erg toeristisch dachten we, maar een tijd lang zijn we de enige twee toeristen, totdat er een bus vol met monikken stopt. Opeens ziet alles oranje! Grappig!
Het ECC vangt zieke en verwaarloosde olifanten op en verzorgt ze. De olifanten zien er goed en gelukkig uit (we hebben wel eens anders gehoord over olifanten in Thailand...maar hier dus niet gelukkig!) Er was ook een baby-olifantje die we konden aaien. Erg hard en stekelig zijn die haartjes! Ook rijden we een rondje op een olifant, wat erg wiebelig is...
Na Chang Mai vertrekken we naar Chang Rai, waar we een 'luxe' kamer met tv hebben. Even lekker nietsen en een beetje tv kijken. Heerlijk, daar waren we aan toe! In Chang Rai hebben ze een leuke nachtmarkt en we bezoeken een beroemde witte tempel. Mooi om te zien, maar we hebben onze buik al een beetje vol van al die tempels...

De volgende stop is Vieng Poukha in Laos. Bij de grens verloopt alles soepeltjes (ze hebben geen bagagescan...;-) ).
Veel toeristen slaan Vieng Poukha over en als we door het stadje lopen kijken we onze ogen uit. De mensenkijken ons raar aan en noemen ons falang (buitenlander). Ze hebben duidelijk nog niet zoveel toeristen gezien. Als we de foto's laten zien die we van hun maken beginnen ze allemaal te lachen. Grappig! Het is een leuk, vriendelijk plaatsje met houten huisjes op hoge palen, de kippen en varkens lopen overal vrij rond, er is alleen elektriciteit tussen 19.00 en 22.00 uur en de mensen spreken (bijna) geen engels. Het is heel anders dan wat we tot nu toe in Azie hebben gezien.
Na de noodle-soup drinken we onze eerste Beer Lao. Dit bier is de trots van Laos en je kunt het echt overal krijgen. Iedereen drinkt het hier en het is goedkoop ook... 10.000 kip (1 euro) voor 0,64 liter. We hebben het idee dat we Laos heel leuk gaan vinden... ;-)

In de buurt van Vieng Poukha doen we samen met een engels sprekende gids, een Zwitsers meisje en nog een assistent-guide een trekking van 2 dagen naar een waterval in de jungle. We slapen in een eco-house op een heel klein matrasje op de grond. 's Avonds smaakt de kip, die de hele weg door de assistent-guide is gedragen, lekker vers... :-s... en 's ochtends is de douche onder de waterval erg verkoelend!

Na een stop in Oudomxai komen we na een lange busreis (de wegen en bussen zijn slecht)in Nong Khiaw aan. Een relaxed dorpje met veel backpackers. We ontmoeten al snel wat mensen. Het is erg gezellig!
Als we een tour naar watervallen in de buurt willen boeken, zien we dat de helft van ons geld weg is (ongeveer 200 euro...) De eigenaren van de bungalow hebben het uit onze kamergestolen... We besluiten om zonder te betalen weg te gaan. Dat was nog best eng. Er kwam nog wel iemand achter ons aan, maar als we zeggen dat we genoeg 'betaald' hebben, is het goed... jaja...dat is genoeg bevestiging voor ons (later spreken we andere backpackers die de eigenaren ook al ervan verdachten in hun kamer te zijn geweest). We hebben onze les geleerd, want ze hadden net zo goed onze paspoorten of fototoestellen mee kunnen nemen... Voortaan nemen we alles mee!

Met nogeen beetjegeld over, nemen we een bootje 1 1/2 uur de rivier op naar Muang Ngoi Neua, waar niet veel te doen is behalve relaxen (boek lezen) en een wandeltocht (er rijden hier geen auto's) naar grotten en een dorpje in de buurt maken. Ook hier is alleen elektriciteit van 19.00 tot 22.00 uur.
Als we bij een restaurantje aan de rivier zitten kijken we (voor de zoveelste keer) onze ogen uit. De mensen doen echt alles in de rivier: wassen, afwassen, douchen en zelfs tanden poetsen... (en even verderop z(sh)itten de waterbuffels in de rivier...)
Tijdens onze laatste avond in Muang Ngoi (14 april), wordt het Laos Nieuwjaar gevierd (viering duurt in totaal 7 dagen) en drinken we gezellig met onze buren wat Beer Lao, Lao Wiskey en Lao Lao...erg gezellig maar iets teveel Lao voor onze buurman want 's nachts valt hij van zijn balkon en breekt zijn voet... (blijkt 1 1/2 week later in Bangkok; in 2 ziekenhuizen in Laos is zijn voet nog niet gebroken...)
De volgende dag stappen wij, met alleen wat lichte hoofdpijn, in een boot en daarna in een soort grote tuc tuc-bus naar Luang Prabang. Onderweg gooit iedereen water naar ons (ivm de viering van het nieuwe jaar) en omdat de bus geen ramen heeft komen we zeiknat in Luang Prabang aan. Hier schijnt het tijdens de nieuwjaarviering echt een gekkenhuis te zijn...En dat is het ook! We vinden snel een hotel en gaan de straat weer op, waar we door 'locals' worden uitgenodigd om samen met hun waterte gooien en later achterop eenauto door destad te rijden. Het is echt een gekkenhuis. Overal horen we muziek en wordt er water naar elkaar gegooid. Supergezellig! Ook de dag erna wordt er nog met water gegooid, maar de festiviteiten vallen een beetje in het water (!) want het begint keihard te regenen en hagelen. Bij ons guesthouse is de straat helemaal ondergelopen en we hebben de rest van de avond geen elektriciteit..
In de buurt van Luang Prabang bezoeken we nog een hele mooie waterval en daarna vertrekken we naar Vang Vieng (een hele mooie route door de bergen, jammer dat er een witte waas over heel noord Laos hangt omdat ze overal bomen verbranden om rijstvelden te maken...).
In Vang Vieng huren we een scooter en 'tuben' door een water-cave. We kijken bij het 'echte' tuben (waar Vang Vieng bekend om is, lees: zuipende backpackers) en zijn blij dat wij er niet tussen staan, hoewel we nog wel een paar biertjes in de cheap 'bucket-bar' drinken (ook nu valt de elektriciteit weer uit...typisch Laos).
In Vientiane (de hoofdstad van Laos, waar weinig te beleven is) besluiten we onze reisroute drastisch te veranderen en we boeken een vliegticket naar New York!!!!! 4 maandenAzieis voor ons genoeg (same same but different), dus we slaan Cambodja en Vietnam over. Op 5 mei vliegen we. Spannend!

Met hernieuwde energie komen we in Thakhek aan. Samen met een Nederlander, Engelse en 2 Amerikanen besluiten we de 'Loop' te doen. In drie dagen tijd maken we een rondje van 460 km op een motorbike. Het is een erg mooie route door bergen en bossen op goede en slechte wegen. Met de groep is het erg leuk! We vermaken ons prima!
Als we terug in Thakhek zijn, gaan we met de 'Loop-gang' in de nachtbus naar Pakse (8 uur)...wat een ellende... Het is een hete, stinkende, vieze, gammele rotbus. Onderweg stoppen we een uur omdat de chauffeur een dutje gaat doen...slingerend (de chauffeur slaapt nog half...) rijden we verder...dat was best eng! Blij dat we in Pakse zijn, pakken we de bus naarDon Det (nog eens 3 uur en nog eens 45 min. met een bootje de Mekong over). Gebroken komen we bij de 4000 islands aan. Na een ontbijtje slapen we de hele dag in eenhangmat.
De volgende dag huren we een fiets en fietsen naar een waterval in de buurt waar we nog lekker zwemmen.
In het 'stadje' (heel klein dorpje) komen we een paar Nederlandse meiden tegen (die we al ongeveer 10 x in Laos zijn tegengekomen) die een feestje, omkoninginnenacht te vieren, hebben geregeld. Op de fiets gaan we samen met Reinier, Jenn en Charlie ('loop-gang') ernaar toe. Bijna alle backpackers op het eiland zijn er. Er hangen overal oranje balonnen en het is erg gezellig! Toch nog koninginnenacht gevierd! Jahoe!
De volgende dag nemen we afscheid van de 'loop-gang' en samen vertrekken we naar Tat Lo (het Bolaven Plateau). Onze laatste stop in Laos. Bij een waterval vinden we een guesthouse en relaxen we lekker.

Vanuit Tat Lo vertrekken we terug naar Thailand, waar we nog wat shoppen en de site bijwerken.
Vanuit Ubon Ratchanatani nemen we vanavond de nachttrein naar Bangkok en dan vliegen we morgen naar NEW YORK!!!

Azie was echt super! maar 4 maanden is voor ons (voorlopig) genoeg!! Op naar New York en daarna the Caribbean!!! Puerto Rico in ieder geval en voor de rest weten we het nog niet... We hebben er in ieder geval erg veel zin in!!!!

Tot de volgende keer!

Heel veel liefs,

Irene en Margreet!

(We hebben 3 nieuwe fotoseries geplaatst!)

Back in Thailand

Hallo allemaal!

Zoals we aan jullie beloofd hebben,nu al na 3 weken een nieuw reisverslagje van ons!! We hebben inmiddels Indonesie verlaten en we zijn weer terug in Thailand.
We gaan verder waar we gebleven waren (Lovina - Bali):

Vanaf Lovina vertrekken werichting Java naarhet plaatsje Celomo Lewang, waar de Bromo vulkaan staat.Met een busje (2 uur) worden we naar de ferry naar Java gebracht. Op de boot (1 uur) staat toevallig een bus die naar Probollingo gaat (een tussenstop op de weg naar Celomo) en we besluiten die bus te nemen. Het blijkt een public bus te zijn waarin de mensen ons verbaasd aankijken, roken, al hun vuilnis op de grond gooien, elke 10 minuten nieuwe straatmuzikanten instappen en die om de haverklap stopt. Bovendien is het erg heet in de bus. Gelukkig duurt de reis maar 6 1/2 uur... Vanaf Probollingo is het nog eens 1 1/2 uur naar de Bromo vulkaan, waar we in het donker aankomen. Wat een reis!

Het plaatsje ligtheel hoog (>2000m) en 's nachts hebben we het ijskoud. We hebben een heel dun dekentje gekregen en het is niet meer dan 5 graden. Brrr! De volgende ochtend worden we om half 4 opgehaald (we hebben alle lange kleding die we mee hebben aan) om de vulkaan tijdens zonsopgang te bekijken. Mooi! (maar wel koud). We beklimmen de vulkaan en van bovenaf kun je zo in de rook die uit de krater komt kijken. Het stinkt er naar rotte eieren. We ontmoeten een Duitser (Jan, waar we 2 weken mee verder reizen) en een Zwitser (Simon) waar we samen mee naar Yogyakarta reizen.

Zoals we al tijdens de eerste rit hadden gemerkt heb je op Java weinig echte snelwegen, maar tweebaanswegen, die vooral door de 'bebouwde kom' rijden. Het duurt dus allemaal erg lang en na 8 uur komen we aan in Yogya.
Daar in de buurt bekijken we 'Borobudur' en 'Prambanan' (2 hele oude tempels). Het is wel grappig want er lopen veel scholieren ronddie hun Engels moetenoefenen en ons dus om de haverklap willen interviewen en op de foto willen. We voelen ons (bijna) beroemd!
Als we door Yogya lopen komen wenogeen anti-USA optocht tegen (Obama op spandoeken met een doelwit op zijn hoofd)...lekker dan! We bezoeken nog een battik-shop en een wajang puppetshow en voor de rest is er niet zoveel te beleven in Yogya, om0.00 uur gaat het licht daar uit..

Met de trein en bus vertrekken we naar Batu Karas. Een klein, relaxed plaatsje aan de zuidkust van Java, waar in totaal(ons 2 en Jan meegerekend) 10 toeristen rondlopen. Voorlopig onze laatste stop metstrand. We gaan daar bodyraften en surfen.
Bodyraften was een beetje eng. We werden in een oude pick-up truck door de bergen en kleine dorpjes naar de rivier gebracht. Daar kregenwe een helm, life-jacket en knie/scheen-beschermers. Op blote voetengaan we de rivier in...door de stroming en de modder zag je de rotsen in de rivier niet..en er waren heel wat rotsen. Gelukkig hadden we scheenbeschermers aan, want we hebben ons een paar keer flink gestoten. Pijnlijk! We waren blij dat we er waren!! Het was een mooie route door de natuur, maar de volgende keer nemen we weer een raft!!
Aan het eind van de tocht klom 1 van de begeleiders in een palmboom en hakte kokosnoten naar beneden. Verser kan niet! Lekker!
Surfen was leuk. Na 2 dagen kon Irene al aardig staan (kleine golfjes) en Margreet lag lekker te bakken op het strand met een beurse knie (bodyraften).

Tijdens de busreis naar de volgende stop; Bandung eten we iets verkeerds en worden Jan en Irene ziek. Margreet heeft last van haar oog en we besluiten naar het ziekenhuis te gaan. Daar blijkt dat het een onsteking is en ze krijgt druppels en een creme. Het gaat al snel weer beter, maar ze mag 2 weken geen lenzen in.
Als we door Bandung lopen wordt Irene nog bijna beroofd. 1 man leidde haar af en een andere man probeerde in haar broekzak te graaien, maar natuurlijk had ze het door en duwde de man weg. Gelukkig zat het fototoestel in een andere broekzak... Dat was wel even schrikken!

De volgende dag voelen we ons goed genoeg om een klein reisje naarvulkanen en hotsprings in de buurt te maken. In een overvol minibusje komen we bij de vulkanen aan. De vulkanen waren gaaf want op 1 van de 3kun je staan. Overal zag je rook en borrelende geisers. Het zag er uit als een maanlandschap. Cool!
De hotsprings stelden niet zo heel veel voor. Het waren zwembaden met een temperatuur van ongeveer 40 graden. Wel lekker warm. Na 3 weken eindelijk weer een warme douche!!

We besluiten om vanaf Bandung meteen naar het vliegveld te gaan en Jakarta over te slaan. We zijn nog niet topfit en we horen van verschillende mensen dat Jakarta de moeite niet waard is. Op 23 maart vliegen we (samen met Jan) naar Bangkok. Het is leuk om weer in Thailand te zijn. De eerste keer waren we behoorlijk overrompeld door Bangkok, maar nu merken we dat we toch al behoorlijk wat reiservaring hebben. Na wat sight-seeing en afscheid van Jan te hebben genomen vertrekken we samennaar Kanchanaburi. Hier bezoeken we de 'Tiger Temple' (tijgers aaien en met ze op de foto = gaaf!) en de 'Bridge over the river Kwai'. Morgen vertrekken we naar Lopburi.

Ondanks de ziektes en de 'bijna' beroving hebben we het nog steeds enorm naar onze zin! We ontmoeten veel leuke mensen, zien ontzettend veel en maken veel mee. We zijn ons nu een beetje aan het verdiepen in vliegtickets naar Argentinie in juni... (...we gaan nog niet naar huis, nog lang niet, nog lang niet....)

Heel veel groetjes en een dikke zoen van ons!!

(TIP: reacties en mailtjesvinden wijaltijd leuk om te krijgen!!!)

Check ons nieuwe verhaal

Een maand later...

Hallo allemaal,

De tijd is voorbij gevlogen. Inmiddels zitten we op Bali (Indonesie). Het bevalt ons nog steeds prima om niet te hoeven koken, afwassen, schoonmaken en werken!
De zon is af en toe wel erg heet, maar dat lost een plekje in de schaduw met een ijskoud biertje wel op! (niet om jullie jaloers te maken ofzo...haha!)

Part II eindigde bij de Taman Negara in Maleisie, dus vanaf daar gaan we verder:

De Taman Negara is het oudste regenwoud van Maleisie (Azie ook?). Met een soort longtailboat komen we daar aan. Het dorpje waar we verblijven bestaat uit een paar hostels en wat drijvende restaurantjes (waar 's avonds de vliegende kevers bijna op je bord vallen...bah!). Er is dus weinig te beleven behalve het oerwoud.Het is overdag bloedheet, dus het is zweten geblazen als we een stuk door de jungle lopen. We doen ook de canopy walk, dat zijn loopbruggen tussen de bomen op zo'n 15 meter hoogte, erg wiebelig, dus wel spannend! Ook kruipen we ook nog op onze knieen door een vleermuizengrot (lees: door de vleermuizenpoep...bah!).

Blij om de hitte achter ons te laten stappen we in de bus naar Kuala Lumpur. Op 14 februari wordt er Chinees nieuwjaar gevierd, dus we verwachten een knalfeest! Helaas... iedereen is de stad ontvlucht om familie te bezoeken (veel winkels zijn dicht) en het enige vuurwerk dat we zien is van een vuurkorfje op straat. We lopen van shopping mall naar shopping mall (airco) en brengen een bezoek aan de Petronas (twin) towers. Erg hoog.

Vanuit Kuala Lumpur vertrekken we naar Melaka, netzoals nog duizenden Maleisiers (ze hebben een aantal dagen vrij vanwege het chinese nieuwjaar). Het is dus superdruk in Melaka. Het is wel grappig om te zien hoe ze toeristen zijn in hun eigen land (op de foto met een oude Hollandse molen). Er rijden heel veel trishaws (soort riksja's) door Melaka rond, die vooral 's avonds goed van pas komen. Want met een borreltje op, de stroom uitgevallen en hurk-w.c.'s wil je zo snel mogelijk terug naar je hotel aan de andere kant van de stad...(qua snelheid hadden we net zo goed kunnen lopen, maar het was wel grappig!). De bestuurder herkende ons de volgende dag...haha!

Na al deze stadshitte zijn we weer toe aan strand en het liefst op een eilandje. Dus op naar Pulau Tioman. Het regent als we aankomen...niet helemaal de bedoeling, maar wel lekker verkoelend! Jammer alleen dat onze tassen zeiknat zijn geworden op de boot. De volgende dag schijnt de zon weer en gaan we snorkelen. Het is erg mooi, dus we besluiten te gaan duiken. We zien tijdens het duiken scheepswrakken en een heleboel vissen. Margreet verliest tijdens haar sprong in het water nog haar weightbelt, maar gelukkig vinden we die aan het einde van de duik op de bodem van de zee weer terug. Haha!

Het is tijd om Maleisie te gaan verlaten. (Maleisie is eigenlijk een beetje tegengevallen. Er is niet zo heel veel te beleven, grote reisafstanden, het eten is niet zo heel lekker en er hangt niet echt een gezellige sfeer, het is een beetje saai.)

De volgende stop is Singapore; dus we moeten weer de grens over. Bij de douane hebben we een klein probleempje, want in de tas van Irene zien ze iets, maar wat?? It looks like a wallet. I: ja, ik heb een wallet in mijn tas. A bullet? I: A bullet? Nee, ik heb geen kogel mee! (In de tussentijd kijkt een andere douanier vol verbazing naar een tampon in Margreet haar toilettas). I: is het dit? (laat tampon zien). Nee, het is ook geen tampon. Inmiddels is de tas al 3x door de scan gegaan. Oh, het is het slotje van mijn tas! haha, grappig!

Singapore in 8 woorden (+5 tussen haakjes): duur (10 eutjes voor 2 biertjes), schoon, overal boetes voor en shopping malls.

Op 23 februari vliegen we naar Indonesie. We waren eigenlijk niet van plan om naar Indonesie te gaan, maar we waren zo dichtbij... dus we dachten: 'waarom ook niet?'. Beiden hebben we niet echt een voorstelling van het land.
Om 23.00 uur landen we op Bali en we nemen een taxi naar Kuta. Een populair kustplaatsje. Als we de volgende dag wakker worden lopen we een rondje door het stadje en besluiten snel weg te gaan. Hopelijk is niet alles zoals in Kuta: opdringerige mensen, vies, heel erg druk en er hangt geen leuke sfeer. We besluiten naar Zuid-Bali te gaan, naar het plaatsje Padang Padang. Het is hier een stuk rustiger en relaxter en er is een mooi strandje. We zitten vlakbij Ulu Watu; surfersparadise: voor gevorderden, dus helaas niet voor ons... en in de tempel wordt een traditionele Kencak dansvoorstelling gegeven. Leuk om te zien!

Vervoer op Bali is wel duur. Er is geen openbaar vervoer en je moet alles met prive-busjes doen. De afstand die we afleggen kost in Maleisie ongeveer 5 euro en hier 25 euro!

De volgende stop is Ubud, ergens midden op Bali. We vinden hier een super homestay (bungalow in de tuin bij locals) en Ubud is echt een leuk stadje. Er is van alles te zien en te doen; rijstvelden (heel mooi groen), monkey forrest, waar we veel bekenden zien.(Ja, jou ook ;-) ), vulkanen (beetje bewolkt), tempels, souvenir shopping (cheap, cheap: special price only for you...), barretjes (met happy hour), heerlijk eten in goedkope restaurantjes, raften (supergaaf!) en we doen ook nog een workshop woodcarving (Margreet maakt een schildpad en Irene een gekko). Leuk allemaal!

O ja. Tijdens een bezoek aan de jungle temple (bereikbaar over een glibberig pad, met als gids een oud mannetje met sik) haalt Margreet haar duim open. Het oude mannetje plukt wat blaadjes van een boom, kauwt er wat op en hup zo op de wond. Lief maar wel vies...hij had hele gele/bruine tanden! haha!
In het hotel hebben we de wond met heel veel water en kalendulan zalf ontsmet. De wond is wel mooi geheeld!

Na Ubud vertrekken we naar Gili Trawangan (Lombok). Een heel mooi eilandje met super blauw water. Heel mooi om te zien. Je kan er heel goed snorkelen en we zien heel veel gekke vissen en een aantal grote schildpadden. Gaaf! Ze verkopen hier ook rare drankjes met champignonnen (haha!).

De volgende stop is Lovina (Bali) waar je dolfijnen kan zien. Een uurtje hier vandaan bij Menjangan kun je goed duiken, dus dat doen we. Het is echt heel erg mooi! De mooiste 2 duiken die we tot nu toe gedaan hebben. Er is heel goed zicht, heel erg mooi koraal (in allerlei vormen en kleuren) en heel veel vissen (in allerlei vormen en kleuren). BEAUTIFULL, BEAUTIFULL!!!
Vanochtend om 6 uur zaten we op een heel klein bootje op zee om dolfijnen te spotten. En we zien ze!! Heel erg veel! Wat een mooi gezicht om ze uit het water te zien springen!

Bali is erg leuk! Echt een aanrader!!
Morgen vertrekken we naar Java, richting de Bromo vulkaan. We zijn benieuwd!

We beloven de volgende keer iets eerder een verslagje en foto's te plaatsen (we kunnen trouwens nog 350 foto's plaatsen!!) en jullie niet weer 4 weken te laten wachten op onze spannende avonturen!

Heel veel liefs en een dikke kus,

Irene en Margreet